Pomimo ciągłego rozwoju eksperymentalnych metod wyznaczania struktur białek, wśród których przoduje krystalografia rentgenowska i spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego, istnieje ogromna dysproporcja między ilością znanych sekwencji białek, a rozwiązanych struktur i ciągle się ona zwiększa. Z tego powodu konieczny jest rozwój metod teoretycznych, komputerowych umożliwiających rutynowe przewidywanie struktury białek z dużą dokładnością, niezbędną do przeprowadzania analiz biologicznych. Obecnie jest to intensywnie rozwijana gałąź nauki, które obejmuje zarówno metody bioinformatyczne, bazujące na danych dostępnych w bazach sekwencji, struktur białek i genów je kodujących, jak i metody oparte o fizykę oddziaływań, wykorzystujące m.in. pola siłowe oraz odnoszące największe sukcesy metody mieszane. Tematykę tą ze szczególnym uwzględnieniem pola siłowego UNRES, w rozwoju którego uczestniczyłam, postaram się Państwu przybliżyć w trakcie prezentacji.